pis duvar

özge dirik $iiri..

acısını bana gösteren kadın kilometrelerce yakınımdaydı dün. kıvırcık saçlarına dolamı$tı umutlarını. çekince bir telini görüyor olmalıydı geçmi$inin bembeyaz olduğunu.

hiç dokunmadan anlattığımda gençtim daha. şu kötü hayaller kurup, onlara ağlayabildiğim ya$. sanırım a$ktı; takip mesafesini koruyamayanlara tanrının verdiği ceza.

bir eli babasındayken diğer eli ü$üyen ve zamanla ü$üten çocukluğum avucunda paslı jiletler sıkıp intikam büyütmeye ba$ladı. ü$üyen elime babamın bazı ihtiyaçlarını —çocukların anlayamayacağı ihtiyaçlarını— sömüren bir hanımefendi ne zaman refakat etse, üç kere kitlerdim kafamın kapısını.

sonra acısını bana gösteren kadın anlamını çaldı, öznesi jokerli intikam yeminlerimin.

bana acısından tattıran kadın, unutturuverdi defolu aynalara benzeyen insanları.

dünyaya güzelliğini bin parça kapatan o kadın, ba$ ba$a kaldığımızda dün, sıyırdı yüzünden maskesini.
aman allahım;
daha güzel bir kadın…

(bkz: pisuvar)